Hallo Mensen,
Inmiddels aanbeland op Nederlandse bodem.... wat langer dan geduurd zal ik toch nog verslag doen van de paar laatste weekjes.!
Toen ik m’n laatste blog schreef was ik in Tupiza, een plaats in het zuiden van Bolivia. Vanaf daar ben ik op 24 maart verder gereisd naar Potosi. Potosi is de hoogst gelegen stad ter wereld. Ligt op 4050 meter. Hier was het redelijk fris in de nacht. Potosi is een echte mijnwerkers stad en er is voor de rest niet veel te doen. Je kon er wel de mijnen bezoeken. Gezien m’n lichte claustrofobie leek het me niet echt wat om een 4uur durende tour onder de grond te hebben. Ben hier dus 1 nachtje gebleven en daarna vertrokken richting Sucre.
25 maart aangekomen in Sucre, voor Boliviaanse principes een redelijk westerse stad. Het was eindelijk weer wat groener…. Helaas regende het meerdere dagen.
26 maart de stad verkend, naar de buitenwijkjes gelopen en , aan het eind van de middag, naar de bioscoop geweest.
Dag erna nog even naar het Badenpowell standbeeld gelopen (is een standbeeld van scoutingoprichter). Dit zal door de Boliviaanse scouts opgericht zijn… er was echter geen Bolliviaan te bekennen .. Op een gegeven moment werd de lucht heel dreigend en ja hoor, het omweer ging helemaal los in het stadje. Overal om me heen sloeg het in en op hoogte klinkt het behoorlijk hard!
Die nacht vertrokken richting Cochabamba met de nachtbus, was heel erg koud ! Gelukkig zat ik naast een Boliviaans meisje dat zo vriendelijk was haar deken te delen en kon ik zo m’n reis voortzetten… Reis was erg hobbelachtig ,dus niet veel geslapen in de nacht.
Daarna aangekomen in Cochabamba, taxi gepakt naar een leuk Hostel. Hostel was eigenlijk een stuk grond wat de eigenaar van een groot land afstond aan een stel jongeren (waaronder ik) die daar op het moment verbleven! Heerlijk paar daagjes ontspannen. Op 30 maart het Jezusbeeld in de stad beklommen, dit is de hoogste Jezusbeeld van de wereld.
De volgende dag was het erg lekker weer en wilde ik naar een meer in de buurt . Ben er alleen nooit aangekomen ;)! Toen ik de redelijk grote markt overliep gooide een persoon een krant op de grond voor m’n voeten en begon te duwen. Snel hand op portemonnee en telefoon. Er kwam een 2e gast aan die nog voor ik het wist, z’n hand op mijn telefoon had. Wegduwen lukte helaas niet meer en zo kwam het dat m ’n telefoon aan het eind van de middag gejat was. Snel politiebureau opgezocht en aangifte gedaan. Nadat ik aangifte had gedaan kwam ik ook nog tot de conclusie dat m’n bankkaart een paar dagen eerder geskimd was, en dat m’n totale lopende rekening was leeggehaald.
Volgende dag moest ik terug naar het politiebureau om het Imeinummer van m’n telefoon door te geven . Duurde wat langer dan verwacht aangezien het complete centrum van Cochabamba vaststond door blokkades. Mijnwerkers protesteerde om dat ze het niet eens waren met het nieuwe cao.. Eenmaal aangekomen en m’n imei nummer doorgegeven te hebben, was ik nog niet klaar., Nu moest ik weer terug naar het centrum van de stad om daar bij de lokale bank te betalen om zo mijn rapport van de aangifte te verkrijgen.
 |
| Stakingen in Cochabamba |
De volgende dag 2 april, de enige niet-geblokkeerde weg gepakt, de weg richting de Jungle Na een korte busreis aangekomen in Villa Tunari, een klein grappig dorpje. Hier snel een Hostel gezocht, en het dorpje doorgewandeld.
De volgende ochtend het Nationale Park hier bezocht. Moest bij het begin m’n rugzak inleveren maar al snel snapte ik ook waarom. Er waren hier erg veel aapjes, die zeker niet bang waren van de mensen die hier een rondje liepen. Stonden vaak midden in het pad zodat ik er omheen moest lopen. Na even gewandeld te hebben kwam ik tot m’n verschrikking een Puma tegen in het natuurpark, maar deze werd begeleid door 2 vrijwilligers. Blijkbaar zat deze al langer in gevangenschap en konden ze hem niet meer in het wild laten. Nu laten ze hem dus dagelijks uit met een groot touw, en observeren ze zijn gedrag.
Daarna gekeken wat er nog in de buurt te doen was. Ik zag ergens iets staan over La Jungle Swingpark. Erg benieuwd, een lokale motortaxi gevraagd om mij hier naartoe te brengen. Een tocht van ruim een half uur achterop de motor door de jungle. Bijzonder mooi ritje, erg mooie beelden gezien! Veel lokale boertjes die cocabladeren aan het drogen waren ed. Kwam bij een vaag houten torentje midden in het bos aan. Hier kwam een meisje van een jaar of 12 naar me toe, die was blijkbaar mijn gids in het Jungle Swingpark!
Het was een soort van kabelbaantjes die ze daar (erg amateuristisch) gebouwd hadden, en platformen met hoge schommels eraan… Ongezekerd vanaf een verrotte toren, stond ik dus 18 m hoog…. Klaar om op een schommel te springen die me heen en weer zal zwaaien! Erg veel plezier gehad. Daarna nog even naar de rivier gelopen (volgens mij een vertakking van de Amazone). Hier zag ik weer de lokale boertjes, oa druk bezig met hout kappen… dat ze vervolgens af lieten drijven om zo met een klein vrachtwagentje te vervoeren…
 |
| Amazone, Villa Tunari |
Die avond weer terug naar het Hostel… Hoorde dat misschien de weg naar Villa Tunari ook geblokt werd … Dus de volgende ochtend weer vroeg naar Cochabamba gegaan…
Kwamen al snel in een file te staan door wegwerkzaamheden….. Hierdoor werd het allemaal wat later dan verwacht..
Pas laat in de avond kwam ik weer aan in Cochabamba… Aangezien het er niet naar uitzag dat de komende weken er nog bussen gingen rijden naar La Paz besloten om daar maar een binnenlandse vlucht naar La Paz te nemen. Direct doorgegaan naar het vliegveld, ticket geboekt en even later zat ik in de lucht richting La Paz
5 April in La Paz aangekomen, m’n laatste daagjes voor ik naar huis zou vliegen. Ik zat midden in het centrum! Die dag de marktjes afgestruind, en de stad bewonderd.
6 April naar de hoogste markt ter wereld te gaan… In de ochtend moest ik eerst de 1e hindernis nemen… Een busje zoeken die erheen reed.. Er waren er genoeg, er stonden alleen honderden mensen op de straat die dezelfde route wilden nemen! Als er een minibusje langs kwam rende iedereen als gekken de drukke weg op om de deuren van het rijdende busje te openen en er in te springen… Je snapt wel , als toerist kom je daar niet tussen… Na een halfuurtje dit spektakel bewonderd te hebben een kilometertje verderop gelopen waar ik met alle rust in een busje kon stappen..
Even later reden we richting de markt. Bijzondere markt… en wat groot… er leek geen einde aan te komen. Van zooi die je op de vuilnisbelt vindt tot persoonsbussen, alles werd er verkocht! Na hier een paar uur te hebben rondgestruind, weer terug vertrokken naar La Paz.
7 April in de ochtend er vroeg uit, vandaag stond er op de planning om de Death Road te fietsen. Dit wordt gezien al ‘s werelds gevaarlijkste weg. Je begint op een hoogte van ongeveer 4700, en je daalt binnen een paar uur af naar 1700m… Grotendeels onverhard, veel bochten en veel ravijnen.
Wij hadden een klein groepje. Een Franse jongen, de gids en ik! Dus snelheid was verzekerd. Bij het testen bleken mijn remmen van m’n fiets niet goed te werken, dus kreeg een gratis upgrade naar een veel betere fiets….. Daar begonnen we, razendsnel fietsten we naar beneden … Af en toe ff een stop , aangezien de gids wat te eten of te drinken had. Na de fietstocht werd ik echt behoorlijk duizelig en misselijk, waarschijnlijk door het hoogteverschil…
Daarna weer vertrokken naar La Paz, waar ik eigenlijk meteen in bed ben gedoken omdat ik me ziek voelde. De volgende dag nog beetje ziekig, en niet veel gedaan. Nog even de laatste souvenirtjes gekocht in de stad. In de avond op tijd m’n nest in. Aangezien ik geen goede wekker meer had wel half wakker gebleven tot 3 uur en toen vertrokken richting het vliegveld voor m’n lange lange reis terug! Eerst richting Santa Cruz met het vliegtuig, moesten daar het vliegtuig uit en daarna door naar Miami
 |
| Death Road |
Miami paar uurtjes wachten en in de nachtvlucht naar Londen was er heftige turbulentie… niet veel geslapen dus! Dan in Londen, waar ik al meteen al kennismaakte met Nederland. Gatenummer was nl. niet bekend en de Nederlanders liepen allemaal zenuwachtig om het bord heen te dralen totdat het wel bekend werd… Volgende middag aangekomen in NL… Helaas zonder bagage, die was verloren geraakt en werd twee dagen later alsnog thuis bezorgd.
Op t moment weer lekker druk aan t werk... Kijken of er misschien nog aan het eind van het jaar nog een reisje in zit!
Word vervolgd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten