Ecuador

Reizen in Ecuador,

Zoals ik in mn vorige blog al vermeld had was Ecuador weer een totaal nieuwe wereld, een wereld die ik niet verwacht had…
Equador heeft een goed wegennetwerk, goede bussen/ terminals veel toeristen en luxe. De luxe is een beetje schijn want Ecuadoranen schijnen dol te zijn op het kopen op krediet.
Het laatste nieuwtje wat ik hoorde is dat ze zelfs hun grondstoffen (olie) verkocht hebben aan China om nu welvarend te lijken.

Maar goed, Ecuador heeft prachtige natuur waar je gemakkelijk van de ene naar de volgende plek gaat, ideaal voor als iemand maar 10 dagen langskomt.
7 November ben ik vertrokken naar Quito. Hier heb ik een dagje caches gezocht in het stadspark. Leuk om in de logboekjes een bekende naam van een vriend in Nederland tegen te komen (William). Quito had ik inmiddels verkend, en heb Arjan op 10 februari aan het eind van de middag opgehaald, met hem doorgereisd naar een mooi hotelletje wat ik van te voren al uitgezocht had.
Arjan had geen last van de hoogteziekte of jetlag, dat scheelt dat maakt de actuele reisdagen een stukje langer dan ik van te voren had verwacht.

Uitzicht van rooftop!

 De volgende dag zijn we meteen actief bezig geweest, we zijn naar de Mitad del Mundo geweest. Eigenlijk een groot gebouw waar de Spanjaarden vroeger dachten waar de evenaar zat… Er staat een lijn waarop staat dat dit de actuele evenaar is.
Zijn daarna naar een musea verderop gelopen, waar ze ook aangaven de actuele evenaar te zijn, hier waren enkele proefjes, oa een ei rechtop zetten op de evenaar. Ja dit lukt! De betrouwbaarheid van al deze testjes leken ons niet heel relevant omdat je daarvoor nou niet perse midden op de evenaar moet staan. Later toen ik mn gps erbij pakte bleek de echte evenaar ook midden op de straat een paar honderd meter verder op te liggen. Hier uiteraard even heen gewandeld voor een echt 0.00000 shotje met de camera!

De echte evenaar!

Toen we terugkwamen meteen het oude deel van de stad even verkend, door een kleine rondwandeling te maken. Tot mijn verbazing zelfs (misschien wel de 1e) kerk binnengegaan deze reis.

De volgende dag alweer richting Banos. Arjan had inmiddels op een ander busstation de borden naar Banos al gezien...... (wat ook toilet in het Spaans betekend). In de avond de vulkaan bekeken die aan t uitbarsten was, meer dan wolken en een goochelaar was er alleen niet te zien!

Volgende dag mountainbikes gehuurd, hebben route de cascadas gefietst, route met allemaal mooie watervallen en schitterende natuur onderweg. Terugweg met een Truck geweest die de fietsen achterin nam. Die avond in de thermal baden geweest, met een heet bad en een extreem heet bad…. Na veel twijfelen durfde ik het aan om in het kokende water te gaan zitten. Bewegen deed pijn in het water en toen ik er uitkwam draaide alles heerlijk om me heen.! Voelt echt gezond zon kuurtje.

Arjan kijkt naar waterval

14 Februari romantisch doorgegaan naar de Jungle met een jeep. We zijn eerst langs een kleine communie gereden, hier werden we traditioneel gesminkt en waren er aapjes.. (ja, de toerist kennen ze hier al goed). De lokale kleine kinderen konden goed omgaan met de baby aapjes, want ze kwamen tot de conclusie hoe harder je er in kneep hoe meer geluid zon beestje maakt (en wij maar furbys en rammelaars kopen).

Ja, dit aapje maakt geluid als je er in knijpt

Vanaf daar met een houten kano door een snelstromend riviertje gevaren om vervolgens weer opgepikt te worden met onze truck.
Daarna klein wandelingetje voor een uitzichtpunt over de jungle… Erg mooi punt, met als hoogtepunt dat je met een slingertouw over de afgrond kon bungelen om zo van het mooie uitzicht te genieten. Daarna lunchen en nog waterval bezocht.

Bungelen door de natuur

Volgende dag doorgereisd naar Zumbagua om daar de zaterdagmarkt nog even mee te pikken, hier waren we eeneens de enige toerist en de mensen waren heerlijk aan het feesten. Er waren meerdere podia aangezien de politieke verkiezingen er binnenkort aankomen. Elke partij zn eigen feestje... Alhoewel dit ook nog wel eens mixte afhankelijk van de muziek.

I´m in Zumbagua bitch

Lekker een biertje weg gewerkt, en achterin de Truck naar Quilatoa (3911m) gereden, een dorpje verderop. We zijn direct daarna doorgegaan naar het vulkaan meer… Hiervoor moesten we een halfuurtje naar beneden lopen… Naar boven ging wat lastiger aangezien we die dag van 1500 naar 4000m waren gestegen en nog niet echt geacclimatiseerd waren.
In de avond was het KOUD, iets wat ik niet meer gewend was… Al mn warme kleren aan die ik nog niet gebruikt had. Gelukkig hadden we een kacheltje in de kamer die we ook maar flink hard opgestookt hebben.

Meer van Quilatoa

Volgende dag was lange reisdag, maar wel met mooie natuur. Eerst richting Quevedo daar overgestapt naar Portoviejo waar we door veel kleine leuke dorpjes heen reden daarna de laatste bus naar Puerto Lopez gepakt. Een kustplaatsje wat deze dagen uit vooral veel modder bestond door de regenval.

Dagen daarna de natuur bewonderd, 17 Februarie zijn we na het nationale park geweest, waar opeens een wilde Boa constrictor ons pad kruiste. Achteraf best bijzonder aangezien het beestje zich niet zo vaak laat zien overdag en al helemaal niet midden op ons pad. In dit parkje ook nog een cachje gevonden.

Onze nieuwe vriend!

Dag daarna trakteerde Arjan mij op een reisje naar Isla la Plata. Onderweg op de boot het geluk dat we superveel dolfijnen zagen, en een grote oer schildpad. Aangekomen op het eiland hier een wandeling gemaakt. Het eiland staat bekend omdat hier veel Blue footed boobies (blauw voet jan van gent). Dit diertje kun je volgens mij alleen op de eilanden voor de kust an Ecuador spotten... En het waren er veel… De dieren maakte wel indruk op me, vooral omdat ze erg dom zijn en er zo ook uitzien. Ze hebben grote blauwe voeten, en omdat ze altijd op een eiland hebben gewoond zonder zoogdieren hebben ze ook geen instinct om bang te zijn voor mensen.
We hadden een gids mee en dat was verplicht en ook wel nodig, de Blue footed boobies maken er een hobby van hun nest midden op het wandelpad te maken.
Als de jonkies groter worden moeten ze leren vliegen. Ze gaan dan voor een rotswand staan en fladderen met hun vleugels. Een gemiddelde vogel doet dit in sessies van 4 uur, de Blue footed boobie doet dit echter 10minuten per keer en laat zich dan voorover vallen omdat hij er moe van word.
Als hij eenmaal kan vliegen na 3 maanden, heeft hij de neiging om zo affentoe nog wel eens neer te storten.

Dolfijnen

Die mensen zijn echt dom....

Arjans laatste dag komt in zicht en dit hebben we afgesloten in een kustplaatsje verderop Montanita (waar ik zelf nog wel wat langer had kunnen chillen).
Hier hebben we heerlijk wat cocktailtjes weggetikt, ja…. Ben het wel een beetje verleerd ;)…

De volgende dag Arjan naar het vliegveld in Guiyaquil gebracht (20feb), leuke tijd gehad!
omdat het laat in de avond was en het centrum ver weg was maar besloten een nachtbus richting en nieuw land te nemen Peru…
Wakkergeschud bij de grens voor het paspoort gedeelte en welkom in land nummer 9 van deze trip!
Tegen 10 uur in de ochtend kwam in aan ik Chiclayo, veel steppe (net Marokko) en het plaatsje voelde niet erg aantrekkelijk voor mij. Meteen doorgegaan met de volgende bus naar Trujillo wat wat meer te bieden heeft…
Peru heeft weer een totale andere indruk, chaotisch en wat minder structuur… Ook is het een stukje goedkoper. Wat ik ook erg goed kan gebruiken na me laatste paar wel erg dure weekjes!

In Trujillo de Huaca de Luna en Sol bezocht, een stel afgravingen in de woestijn. Aan de grootte van deze stad VC. zal het nog wel enkele eeuwen duren voordat ze klaar zijn. 23 februari de kust Huanchaco bezocht en de goedkoopste nachtbus uitgezocht voor Huaraz waar ik nu zo heen vertrek!

Groeten uit Peru! Menno

Avontuur in Colombia!

Zoals ik in mijn vorige blog al vermeld had ging ik de volgende dag naar Colombia….
De volgende dag aangekomen op het vliegveld bleek dat mijn vlucht gecanceld was, kon niet achterhalen wat de reden was… agja dan maar een dagje langer in Panama.
Inmiddels al laat in de middag kwam ik tot de conclusie dat mn Creditcard verdwenen was, snel de bank bellen, de pas laten blokeren en op naar het politiebureau…Politieagenten in panama zijn erg vriendelijk, en ik maakte meteen kennis met de plaatselijke jeugd die geboeid was in het politiekantoortje…. Deze jeugd kon door zware invloed niet veel meer dan puta tegen de agent zeggen.
10mn later arriveerde er een agent die engels sprak. Hij vond mn achternaam nogal grappig, en dit probeerde hij dan ook om de minuut een keertje uit te spreken. We moesten naar een ander bureau voor aangifte te doen. In de politiebus de stad doorkruist. Op de terugweg wees hij de gevaarlijkste buurt van Panamastad aan. Hem gevraagd of we dan ook even daar een rondje konden cruisen… Ja dat kon, op wat vechtpartijtjes na was er niet veel aan de hand. Inmiddels al diep in de nacht dropte mijn politievrienden mij bij mn hostel.

De volgende dag (18 januari) begon het avontuur. Op het vliegveld kennis gemaakt met een paar Colombianen die ook naar Puerto Obida vertrokken om vanaf daar de grensovergang te maken. (voor de mensen die denken waarom vliegen... er zijn geen wegen naar Colombia, het zogenoemde Darien Gap). Veel Colombianen maken de run omdat hun toeristenvisum (waar ze mee werken) anders verloopt in Panama.
Het vliegtuig was een stukje kleiner dan verwacht… . Het vliegtuig met enkel 4 medepassagiers zat dus vol.

Het vliegtuigje!

Na een erg mooie vlucht over het landschap van Panama aangekomen in zuid Panama. Het stadje was eigenlijk meer een grote legerbasis, en na de paspoort formaliteiten in een simpel kantoortje verder gewandeld naar de haven….

Puerto Obida

Hier gingen we verder met klein houten bootje de open zee op…. Voordat we vertrokken verkochten ze plastic zakken omdat de bagage anders nat zou worden…
Wat een tocht… Met een klein houten bootje door metershoge golven heen.. Bij elke golf kwam al het water over het bootje heen en met een beetje geluk kon je affentoe even je ogen open knipperen… Na een half uurtje varen viel ook nog de motor uit van het bootje… Gelukkig konden ze dit na een half uurtje ook weer repareren..
Na dit tochtje van 1,5 uur genoeg spanning voor de dag gehad… Samen met de Colombianen die ik ontmoet had een goedkope slaapplek geregeld.
In de avond lekker gefeest met de Colombianen die dat heerlijk kunnen op de salsa ed.!

De volgende dag vertrokken de meeste Colombianen om een kort bezoek te brengen aan hun Familie. Samen met een Colombiaanse jongen verbleven in Carpugana. Een heerlijk plaatsje aan de kust wat geisoleerd ligt van de buitenwereld. Het is alleen bereikbaar per boot.
Hier waren niet veel toeristen te bekennen, en de toeristen waren vooral Colombianen zelf.
In de middag heerlijk gerelaxt op het strand.
De volgende dag door de Jungle gelopen om een stel watervallen te bezoeken onderweg heeft Jonathan (Colombiaanse jongen), me kennis laten maken met alles wat hier groeit en eetbaar is.

Lokele goudzoekers

De volgende dag stond er weer een hike op de planning, dit maal om de grens Colombia en Panama per voet over te steken. Hiervoor moesten we 2 bergen oversteken.
De eerste ging in een vrij vlot tempo, aangezien een local met ons meeliep en een beregoede conditie had. We kwamen aan op een ander strandje in Colombia.. Daarna nog een berg over… Op de heuvel een klein militair postje waar we onze namen moesten noteren… En welkom terug in Panama! Hier een uurtje op het strand gelegen en terug gewandeld naar Carpurgana..

Strand, La miel in Panama

 De volgende dag (22 januari) moest ik een reis van 3 uur per speedboot maken, veel mensen noemde dit een rechtstreekse reis naar hel… Had me alvast voorbereid op hoge golven en wat angst momenten…. Achteraf vond ik het wel meevallen… Misschien kwam dit wel door de ervaringen van mn eerste boot tripje. En vond het eigenlijk wel jammer dat we inmiddels aankwamen in Turbo. Turbo is een havenstadje in Colombia, vies en lelijk! Snel door met de bus om naar Santa Fe de Antiqua te reizen. Klein koloniaal stadje. Hier een nachtje geslapen en daarna doorgereisd naar Medellin.

Medellin was een hele omslag voor mij, het voelde westers aan en alles was goed geregeld. Je kon met de Metro de stad makkelijk doorkruisen en de busverbindingen waren prima.
In medellin een dag het Arvi park bezocht wat op de top van een berg ligt. Hier gaan kabelbaantjes naar toe die verbonden zijn op het metro systeem. Erg mooie tocht, hier middagje gehiked. 26 Januari het drukke stadscentrum bezocht en ook zo ook kennis gemaakt met de andere kant van Medellin, drugsgebruik en prostitutie… Zonde!

Centraal plein, Medellin.

Daarna doorgereisd naar het zuiden, Santa Rosa de Cobal. Een plek dat bekend staat om zn warmwaterbronnen. In de avond sinds lange tijd genoten van een heerlijke maaltijd in de stad. De volgende dag samen met iemand van het hostel de Thermaalbaden bezocht en heerlijk ontspannen die dag.
Ondertussen kreeg ik de melding dat Arjan (een vriend) binnenkort langskomt in Ecuador! Leuk!
Heb nog ruim een week in Colombia en wil nog veel zien, dus besloten om even wat meer vaart in mn reisschema te zetten!
Colombia is echt een heerlijk land, leuke mensen en wat een mooie natuur.

Ben 28 januari vertrokken naar Salento, een plek in de Bergen in Colombia. Heb hier heb ik een dagtocht gemaakt door het nationale park. Park heet Vallei van Cocora. Een erg bijzondere wandeling. Je begint in een landschap wat lijkt op Oostenrijk, daarna wandel je door cloudforest (Jungleachtig), met allemaal kleine hangbruggetjes..
Daarna gewandeld naar een berghutje op ongeveer 2600m, hier heerlijk een kop warme chocomelk gedronken. De traditie is hier om chocomelk met kaas te drinken.
Het laatste deel van de tocht was het mooiste! We liepen door de hoogste palmbomen ter wereld die hier groeien, gok zon 60m hoog! Inmiddels regende het en was er dichte mist… Bijzonder om in deze omstandigheden een stel palmbomen te zien!

Begin van de hike

Midden van de hike

Eind van de hike

Daarna vertrokken naar Popayan, om vanuit daaruit op 31 januari naar San Agustin te reizen. De bustocht van Popayan naar San augustin duurde 7 uur voor ongeveer 140km.
De bustocht ging over een onverharde bergweg, met supermooie uitzichten! We stonden een uurtje in de file aangezien ze bezig waren met wegwerkzaamheden.

File

Daarna aangekomen in San Augustine, wat een schitterende plek! Erg heuvelachtig met fascinerende natuur. San Augustine is bekend om zn archeologische parken. Dit zijn verschillende beelden uit ongeveer haar jaar 0. Er zijn er hier veel van. Onderzoek naar deze beelden is niet veel gedaan. De onderzoeken die er zijn kunnen niet exact de oorsprong ervan achterhalen.
In de avond naar de Chaquira gelopen, een beeld wat op een adembenemend uitzichtpunt ligt. In de avond dat we er aankwamen waren er een stel Peruanen/ Colombianen een muziek ritueel aan het uitvoeren. Een leuk prive concert voor mij en de mensen waarmee ik aan het wandelen was.

De regio hier is al dichter bij de jungle dus wat spiritueler ingesteld. In de nabije omgeving word nog veel Ayahuasca gedronken. En het schijnt dat hier hele goede sjamanen rondlopen. Helaas, geen tijd voor een paar nachtjes kotsen…

Daarna uiteraard de archeologische parken bezocht van san augustin. Indrukwekkend de beelden die er staan… Blijkbaar was ik ook een attractie, want de mensen vroegen of ze met mij op de foto mochten ipv. met de beelden!

San Augustin

2 februari vertrokken richting Mocoa. Een bergachtig stukje wat ook wel als poort tot de Amazone word gezien. Dit stuk van Colombia is niet toeristisch. Komt omdat je hier een paar jaar geleden absoluut niet wou zijn. (farcgebied). Blijkbaar is het nog steeds een schimmig gebied en dit is waarom het vaak vermeden word. Echter, voelde ik me er volkomen veilig en de mensen waren er vriendelijk. Aangekomen op (naar mijn weten) het enige hostel in deze omgeving heerlijk genoten van de nabije natuur. Het was zondag, en veel locale mensen namen een frisse duik in de nabij gelegen watervallen.
In de avond de Superbowl gekeken, met een beetje honger naar bed aangezien er geen restaurant in de buurt was.

De volgende dag met een Engelse jongen de hike van de Fin del Mundo gemaakt (eind van de wereld)… Eerst een stukje met een pickup naar het begin van de wandeling.
Hike begon met een stuk door de jungle, kwamen daarna aan bij een riviertje. Deze moesten we met de stroom afwaarts volgen….
Onderweg kwamen we vele bijzondere watervallen tegen (Tom Waes gevoel :P), en plekken om te zwemmen! Uiteindelijk kwamen we bij de fin del mundo voorzichtig konden we dichterbij komen en stonden we bovenaan een 65m hoge waterval. Genoten van het uitzicht en de waterval waar het water naar beneden kletterde.

Fin del Mundo

4 februari, vertrokken richting de stad Pasto. Om hier te komen moesten ik via de weg la trampoline de muerte (de trampoline van de dood). Deze weg staat bekend om zn vele ongelukken en angstige uitzichten. Soms afgronden van 400m diep. Op veel plekken moet je een stuk achteruit om een tegenligger te kruisen.
Had ervoor gekozen om in een pickup te reizen… Als enige zat ik de rit buiten in de bak van de pickup, de Colombianen zaten in de pickup! Een goede keus want kon zo mooi de weg bewonderen… 

Calle Trampoline la Muerte

Na 6 uur reizen, en volkomen onder het stof aangekomen in Pasto, een industrie stadje in Colombia.

Pasto

6 Februari vertrokken naar Ecuador.. Een wel hele makkelijke grensovergang, want voor ik het wist stond ik al in Ecuador zonder ook maar een stempel in mn paspoort… Oooops! Terug de grens over, exit stempel in Colombia halen, en entre stempel in Ecuador!

Daarna de bus naar Otavalo gepakt, waar ik momenteel nog verblijf. De eerste indrukken van Equador zijn vriendelijke mensen! Het reizen gaat denk ik niet veel moeite kosten aangezien er tal van overnachtingsplekken zijn, en je voor de busverbindingen niet hoeft te zoeken.

Morgen richting Quito, waar Arjan 10 Februari aankomt om 10 dagen door Ecuador te reizen!
Voor de rest gaat het prima met me! Groeten!